Toen Mitje Broeckx eind 2010 om gezondheidsredenen afscheid nam van ‘haar’ koetshuis, had zij
een carrière van 15 jaar als herbergierster in het museumcafé van het Tempelhof achter de rug. In
1994 werd het koetshuis van het Tempelhof gerenoveerd en ingericht als tentoonstellingsruimte en
museumcafé. Zo goed en zo kwaad als het ging, wisselden de bestuursleden elkaar af om als herbergier te fungeren als het museum open was. Jos Bastiaensen en zijn vrouw Mitje kwamen een jaar later met een gedroomd voorstel: zij zouden in de toekomst op elke eerste zondag van de maand en bij speciale gelegenheden het café openhouden.
Niet alleen in het museumcafé, maar ook op de Kapellekensmarkt, de kerstmarkt, de cultuurmarkt en
de avondmarkt waren Jos en Mitje present om het Beers Vlierke te promoten. In juni 2005 werden zij
door het bestuur van De Vlierbes in de bloemetjes gezet voor tien jaar trouw ‘kasteleinschap’. Toen
Jos in 2006 gezondheidsproblemen kreeg, moesten zij hun taak aan anderen overlaten. Jos overleed in
mei 2007. Enkele maanden later stelde Mitje zich opnieuw ter beschikking om maandelijks het café
open te houden. Van Maria Van Loco kreeg zij hulp bij de vaat. De gevorderde leeftijd en vooral de
kwaaltjes die daarbij opdoken, verplichtten eerst Maria en vervolgens ook Mitje om eind 2010 definitief af te haken.
Maria (Mitje) Broeckx werd in 1931 in Turnhout geboren. Haar vader was chauffeur bij het autocarbedrijf KAV. In 1947 werd hij chauffeur bij La MetalloChimique en verhuisde het gezin naar Beerse. In mei 1951 trouwde Mitje in Beerse met Jos Bastiaensen. Die had er altijd van gedroomd om als mecanicien in Congo te gaan werken en ook Mitje zag zo’n avontuur wel zitten.
Constant Engels, schoonzoon van oud-burgemeester Jozef Rommens, was directeur van de Bangala Cultuurmaatschappij die cacao-, koffie- en rubberplantages uitbaatte in Congo en hij had daar mecaniciens nodig. In september 1951 vertrokken Jos en Mitje naar de brousse van de Evenaarsprovincie in Congo. In de toen nog jonge landbouwonderneming met tien ver uit elkaar gelegen bedrijven trok Jos met de motor van de ene post naar de andere om er huizen en fabrieken te bouwen, machines te installeren en vrachtwagens te herstellen. Gedurende drie termijnen van telkens drie jaar verbleven zij in Congo.
Tijdens hun eerste verlof van zes maanden in 1955 werd hun eerste kindje Michel in Beerse geboren. Helaas overleed hij reeds na één maand. De volgende twee kinderen, Jan en Danielle (Danie), werden in Congo geboren. Mitje en de kinderen moesten in 1960 door de troebelen rond de onafhankelijkheid van Congo de brousse verlaten en Jos volgde in 1961. Jos vond eerst werk als mecanicien bij de Nationale Maatschappij voor Buurtspoorwegen in Turnhout, maar startte drie jaar later met een garage en benzinestation op de hoek van het Hei-einde en Den Abt in Vlimmeren. Van 1965 tot aan zijn pensionering in 1991 gaf hij ook les over dieselmotoren aan de avondschool van Horito in Turnhout.
In 1992 werd Jos bestuurslid van De Vlierbes en zette hij zich aan het schrijven: over Beersenaren in
Congo, het ‘oud chemical’, de tapijtfabriek, de zeepfabriek en de elektrificatie in Beerse. Mitje zorgde
ervoor dat de fysieke conditie goed op peil bleef. Samen speelden ze tennis bij De Dageraad in
Beerse en maakten ze fietstochten van wel honderd kilometer op een dag. Mitje voegde daar nog joggen, zwemmen, aerobics en turnen aan toe. Van 1981 tot 1997 gaf zij turnles aan de 50+’ers in Wechelderzande en Beerse.
Enkele jaren nadat Mitje in 2010 afscheid had genomen als herbergierster van het museumcafé, verhuisde zij naar het woonzorgcentrum aan de Boudewijnstraat. Op 30 oktober 2020 is zij daar op 89-jarige leeftijd overleden. Dank je wel, Mitje, voor je 15 jaar lange belangeloze inzet in ons museumcafé. Het bestuur van De Vlierbes biedt zijn oprechte gevoelens van deelneming aan de kinderen en kleinkinderen aan.