In de Vrijwilligersstraat en de Don Boscostraat wordt ijverig gebouwd. Gelukkig werd het kapelletje van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes bewaard.
Het kapelletje werd in 1881 opgericht, zoals op de zwarte stenen aan de achterzijde te lezen staat. Een vrouw die genezen was van een ernstige kwaal, had als dankbetuiging de bouw ervan gefinancierd. Op de foto zien wij in de verte de toren van de Sint-Lambertuskerk. De ‘peperbus’ (kleine toren) werd door een beslissing van de gemeenteraad van 20 december 1886 vervangen door een grotere spits. Deze foto is dus zeker genomen na 1886. Toen heette de straat trouwens nog niet de Vrijwilligersstraat, maar de Veldstraat.
De vervanging van een aantal nieuwe straatnamen in het centrum van Beerse gebeurde in 1931 als eerbetuiging aan de oud-strijders van Wereldoorlog I (1914-1918). Het Groene Pad werd de Albertstraat, een deel van de Veldstraat werd de Vrijwilligersstraat, een deel van de Schoolstraat werd de Vredestraat en de Smisstraat werd omgedoopt in de IJzerstraat. Wat was de motivering? Koning Albert I had vrijwilligers nodig aan de IJzer om de vrede te bewerkstelligen. Die vier elementen komen terug in de nieuwe straatnamen in Beerse.
In sommige dorpen of steden was de rivaliteit tussen de oud-strijders van de twee wereldoorlogen vrij groot. Het teerfeest na de jaarlijkse herdenking op 11 november gebeurde op vele plaatsen gescheiden. Er was inderdaad een duidelijk generatieverschil tussen de strijders van beide wereldoorlogen. Soms werd wel eens spottend gezegd: “Wij (die van 1914-18) hebben de oorlog gewonnen en jullie (die van 1940-45) hebben hem verloren…”
Het kapelletje is gelukkig al die jaren blijven staan. Een stukje geschiedenis is aldus bewaard gebleven. Als de kapel op de foto er niet bij stond, zou je zelfs niet weten dat je in Beerse bent, zo sterk is de bewuste straat in de loop der jaren veranderd. Een woord van dank namens De Vlierbes gaat dan ook naar het gemeentebestuur en de bouwheer die wel degelijk oog hebben gehad voor ons bouwkundig erfgoed.