Raymond Maenen werd geboren te Beerse op 23 december 1922 als jongste van het gezin van Pieter Maenen en Pascaline Halin. Vader was douanier en moest omwille van zijn werk geregeld verhuizen. Zo komt het dat Raymond de lagere school heeft gevolgd in Hoogstraten en in Antwerpen. Na zijn middelbaar onderwijs trad hij in het spoor van zijn twee broers Joris en Trudo in de Congregatie van de Heilige Geest, de spiritijnen. Hij werd priester gewijd op 3 februari 1946. Hij zou binnenkort de 70e verjaardag van zijn priesterwijding gevierd hebben.
Hij deed studies regentaat in Antwerpen en vertrok in 1949 voor de eerste maal naar de missie in het toenmalige Belgisch Congo. In zijn eerste opdracht als actief missionaris was hij leraar aan de middelbare scholen van Kindu en Lubunda. Daarna werd hij inspecteur. In 1963 werd hij principaal overste van de spiritijnen in de onafhankelijke republiek Congo. Het was in de moeilijke periode van de onlusten na de onafhankelijkheid. Twintig confraters werden op nieuwjaarsdag 1962 vermoord in Kongolo. Deze missie werd heropgestart maar opnieuw verlaten in 1964 tijdens de opstand van de Mulelisten. In november 1964 reisde Raymond af naar België om de taak van provinciaal uit te oefenen. Dit was het einde van zijn actief missionarisleven in Congo.
Hij was provinciaal van 1964 tot 1976. In die periode was hij voorzitter van het Comité van de Missionerende Instituten. Hij heeft toen iets moois voor de missionarissen kunnen verwezenlijken. Hij kon van de Belgische Staat bekomen dat missionarissen werkzaam buiten Europa een pensioen konden trekken na hun 65e door de Dienst voor de Overzeese Sociale Zekerheid. Vele missionarissen genieten er de dag van vandaag van en zo zijn ze dankzij de inzet van pater Raymond financieel minder afhankelijk van hun congregatie of orde omdat ze een steentje voor hun levensonderhoud kunnen bijdragen.
Raymond heeft een tijdlang ook gewerkt voor ‘Kirche in Not’ in Königstein (D). Het was een werk van ‘de spekpater’ Werenfried van Straeten. Het klooster in Leuven werd verkocht in 1980 en Raymond trok naar Blanden, waar de missieprocuur werd ondergebracht. Hij was er eerst overste en ook nog werkzaam in de plaatselijke parochie. Van 1982 tot 2002 was hij procurator van de missies. Hij bleef tot 2008 in Blanden en verhuisde dan naar het klooster gekend als ‘de Picardie’ in Nijlen.
Zijn krachten namen stilaan af. Er was goede verzorging door het Wit-Gele Kruis, de confraters en het huispersoneel. Maar toen de verzorging heel intens werd, viel de moeilijke beslissing tot opname in het WZC Huize Nazareth in Lier. Daar werd hij van 29 december 2015 tot 20 januari 2016 met de beste zorgen omringd. Uiteindelijk bracht hij zijn laatste levensuren door in het Heilig Hartziekenhuis te Lier. Jezus verscheen na zijn verrijzenis aan zijn leerlingen bij het Meer van Tiberias. In een persoonlijk gesprek met Petrus zei Jezus tot hem: ‘Ik verzeker je: toen je jong was, deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt, zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wil.’ Raymond heeft veel gepresteerd zolang zijn levenskrachten het toelieten. Hij had het moeilijk te moeten geholpen worden, maar aanvaardde het ook, al was het niet evident.
n.v.d.r.: vader Pieter Maenen (Bree 1887-Hoogstraten 1975) huwde in 1913 te Fexhe-le-Haut-Clocher (prov. Luik) met Maria Pascolina Halin (Viemme 1878-Hoogstraten 1965). Zij kregen drie kinderen:Joris (Georges) (Beerse 1915-Antwerpen 1992), Trudo (Gerard) (Beerse 1919-Lier 2001) en Raymond (Beerse 1922-Lier 2016). Zij traden alle drie toe tot de Congregatie van de Heilige Geest of de spiritijnen.
In de periode 1917-1942 waren er niet minder dan tien Beersenaren die zich bij deze congregatie aansloten: pater Frans Michielsen (1899-1954), pater Frans Claesen (1903-1990), pater Jozef Claesen (1905-1970), pater Joris (Georges) Maenen (1915-1992), pater Albert Hermans (1917-2012), pater Trudo (Gerard) Maenen (1919-2001), broeder Gabriël Van Roey (1920-1999), pater Raymond Maenen (1922-2016), pater Jozef Van Roey (1924-1998) en pater Jos Verdonck (1929-2014).