Talrijke vertegenwoordigers van de Kempense gilden, van de Hoge Gilderaad der Kempen, van het gemeentebestuur en van De Vlierbes namen deel aan de receptie gevolgd door een dansnamiddag op zondag 9 maart 2014 in De Pegger in Vlimmeren ter gelegenheid van de 325e verjaardag van de Koninklijke Sint-Sebastiaansgilde van Vlimmeren. In 1688 ontving de Sint-Sebastiaansgilde van Vlimmeren een ‘caert’ of reglement van de hoofdgilde van Leuven. Daarin werden het lidmaatschap, het schieten naar de wip en de kerkelijke verplichtingen bij het overlijden van een gildebroeder beschreven. De ‘caert’ van 1688 is verloren gegaan, maar het oude gildeboek met de eerste inschrijving in 1698 is nog steeds in het bezit van de gilde.
Vlimmeren telde in die tijd nog maar een dertigtal gezinnen of zo’n 150 inwoners. Terwijl schuttersgilden in grotere gemeen-schappen optraden als beschermers in oorlogstijd of om dorpsgenoten te verdedigen tegen plunderaars, zal de Vlimmerse gilde wel opgericht zijn om broederschap en vriendschap onder elkaar op te wekken. In een kleine dorpsgemeenschap waren de inwoners bij ziekte of tegenslag afhankelijk van elkaars hulp. Gildeleden moesten van goede afkomst zijn: christelijk, eerbaar en dienstbaar. Wie tot de gilde wilde toetreden, moest eerst een jaar op proef aan de activiteiten deelnemen. Daarna kon men door de gildebroeders ‘ingekozen’ worden. Omdat niet iedereen kon lezen en schrijven, gebeurde dat met erwten en bonen. Gaf men een erwt, dan stemde men tegen; gaf men een boon, dan stemde men voor iemand. Vandaar het gezegde: “Een boontje voor iemand hebben.”
Rond 1960 stierven de activiteiten van de Vlimmerse gilde uit, maar in 1985 bracht Jan Oostvogels ze terug tot leven samen met Constant Eyckens, Jos Leenaerts, Marcel Mariën, Louis Roefs en Leo Thijs, die een voorlopig bestuur vormden. In 1986 werden alle oude tradities weer in ere hersteld. De gildebroeders dragen de typische Kempense gildekledij met blauwe boerenkiel, rode zakdoek en een faas als hoofddeksel. De gildezusters dragen een lange zwarte rok, een neusdoek en een witte kanten muts.
Vanaf de heroprichting van de gilde werd hard gewerkt om op de gildefeesten goede prestaties neer te zetten. De schutters en de dansers deden jaar na jaar ervaring op en het gildepatrimonium werd aangevuld. Op het landjuweel in 1995 en in 2000 eindigde Vlimmeren telkens op de derde plaats. Het absolute hoogtepunt bereikte de Sint-Sebastiaansgilde van Vlimmeren met het behalen van het 16e landjuweel in 2005 in Meer, de hoogste eer die een gilde ten deel kan vallen. Daarom had onze gilde in 2010 de eer het 17e landjuweel in te richten. Een kleurrijke optocht van meer dan 3 000 gildeleden in traditionele kledij met vlaggen, blazoenen, beelden, trommen, paarden, de koningen met hun zilveren koningsbreuk en de keizers met hun zilveren keizersbreuk trok op 27 juni 2010 door Vlimmeren om vervolgens op het feestterrein deel te nemen aan de wedstrijden in het dansen, vendelen en roffelen. De dag voordien waren al meer dan 300 schutters met voetboog, sint-jansboog, kleine kruisboog, handboog of buks aangetreden voor de schietwedstrijden. Met de hulp van talrijke sponsors en medewerkers van vele verenigingen van Vlimmeren en Beerse maakte de Sint-Sebastiaansgilde er een schitterend feest van.
De Vlierbes wenst hoofdman Leo Struyven en alle gildebroeders en -zusters van de Sint-Sebastiaansgilde van harte proficiat met de 325e verjaardag en hoopt dat de gilde nog vele jaren het Kempens erfgoed in ere mag houden.